Kwestia wielkości męskości zawsze martwiła mężczyzn, zwłaszcza w okresie dojrzewania. To jeden z kluczowych elementów męskiej samooceny. Prawie każdy członek silniejszej płci był zainteresowany tym, jaki jest normalny rozmiar penisa i porównuje go z jego parametrami.
Obecna klasyfikacja rozmiaru penisa to:
- Micropenis - jeśli długość rozciągniętego penisa nie przekracza 2 cm;
- Mniejszy penis - penis o długości poniżej 9, 5 cm w stanie erekcji;
- Normalny penis - statystycznie średni rozmiar 9, 5 cm lub więcej w stanie erekcji;
- Gigantyczny penis - dłuższy niż 24 cm w stanie wzwodu.
Najdłuższy oficjalnie zarejestrowany penis ma 34, 3 cm.
Długość penisa zależy od wzrostu i wagi mężczyzny. Im wyższy wzrost, tym dłuższy penis, im grubszy mężczyzna, tym mniejszy jego penis.
Penis może również różnić się kształtem:
- cylindryczny, gdy podstawa i końcówka penisa mają mniej więcej taką samą średnicę;
- wskazał, gdy podstawy są wyraźnie szersze niż żołądź prącia;
- grzyb, gdy penis ma szeroką głowę i wąską podstawę.
Stopień powiększenia penisa podczas erekcji nie zależy od jego wielkości w spoczynku.
POMIAR PŁCI
Aby określić rozmiar penisa, należy go prawidłowo zmierzyć. Pomiaru dokonuje się w wyprostowanej pozycji ciała wzdłuż grzbietowej (górnej) powierzchni, od podstawy prącia (kąt penisowo-lamelkowy - kąt utworzony przez podstawę prącia i przednią ścianę brzucha) do krawędzi głowy w stanie spokojnym, rozciągniętym i wzniesionym. Kąt penisa powinien wynosić 90 stopni (penis jest równoległy do podłogi).
Aby uzyskać jak najdokładniejsze pomiary wielkości penisa, należy wykonać kilka pomiarów w różne dni io różnych porach, po czym wyniki są uśredniane. Podejście to uwzględnia naturalne fluktuacje wielkości spowodowane podnieceniem seksualnym, porą dnia, temperaturą pokojową, częstotliwością aktywności seksualnej i błędami pomiaru.
Wyniki są uważane za niedokładne, jeśli pomiary zostały wykonane wzdłuż spodniej strony penisa, w pozycji siedzącej lub przy przechyleniu.
KONSERWACYJNE METODY ZWIĘKSZANIA RODZAJU
Konserwatywną metodą wydłużania penisa jest zastosowanie ekstendera (specjalnego urządzenia do rozciągania). Ta metoda była stosowana już w starożytności przez niektóre plemiona afrykańskie do wydłużania szyi, uszu, ust, penisa.
Metoda opiera się na fizjologicznej odpowiedzi żywej tkanki na działanie siły rozciągającej, objawiającej się przyspieszonym podziałem komórek i wzrostem masy tkanki. Wadą tej techniki jest konieczność noszenia przedłużacza przez długi czas (minimum 6 miesięcy), codziennie, minimum 4-6 godzin, podczas gdy można stać, leżeć, chodzić, siedzieć. Za pomocą przedłużacza uzyskuje się wzrost długości penisa do 5 cm bez jego przerzedzania.
Konserwatywna technika powiększania penisa przy prawidłowym stosowaniu nie ma skutków ubocznych, nie wpływa na płodność i erekcję.
CHIRURGICZNE METODY WZROSTU GENIUSZA
Leczenie chirurgiczne powiększenia prącia polega na zmianie stosunku długości części kroczowej (wewnętrznej, ukrytej) i wiszącej (zewnętrznej) męskiej cewki moczowej poprzez chirurgiczne wycięcie więzadła prącia (więzadło).
Ligamentotomia jest wykonywana przez urologa lub androloga. Więzadło można wykonać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Jednym z zabiegów operacyjnych do więzadła zawieszenia prącia jest penisorotal (przez mosznę, co sprawia, że blizna pooperacyjna jest niewidoczna). Po wypreparowaniu skóry ciała jamiste odsuwa się na bok, odsłania i przecina więzadło zawiesiny. Następnie wykonywana jest hemostaza i szycie skóry. W tym przypadku sam penis nie zmienia rozmiaru, a jedynie następuje redystrybucja długości w kierunku zwiększania jego zwisającej części.
Mężczyźni decydujący się na tego typu powiększenie prącia muszą pamiętać, że zadaniem więzadła, które jest przecinane podczas operacji, jest utrzymanie penisa we wzwodzie. Po więzadłotomii penis staje się bardziej ruchliwy podczas erekcji, co zwiększa ryzyko złamań podczas stosunku.
POŁĄCZONE METODY WZROSTU RODZAJU
Aby osiągnąć maksymalny efekt, mężczyznom najczęściej zaleca się leczenie operacyjne (więzadło) z dalszym zastosowaniem ekstendera (leczenie zachowawcze) w ciągu 6 miesięcy od okresu pooperacyjnego, czyli łączone podejście do leczenia.